gerçekten hüzünlendiren bir kemal sunal filmi, sonradan çektiği onlarca aynı filmin arasından sıyrılmıştır. faik adlı zengin iş adamı karakterinde dr jekyll ve mr hyde durumları güzel verilmiştir. boks sahnesinde charlie chaplin tadında, güzeldir.

kör kızın evine giden şaban ona kitap okumak ister, raftan bir kitap alır. ve tam okuyacakken arada bir kağıt görür, "aa bir kağıt, üzerinde birşey yazıyor.." der. kör kız, "okur musunuz?" diye karşılık verir. "tabii.. birikmiş kira borcunuzu ödemezsiniz x günü içinde evi boşaltın.." kız ağlamaya başlar. "sen ağlama.. lütfen ağlama.. ben ne eder ne yaparım bulurum parayı.." der ve çıkar şaban.

parayı kıza ulaştırır ve sessizce kaçar.. meyhanede son kez içerken, polisler gelir ve zengin arkadaşının parasını çalmaktan şaban ı tutuklarlar.

hapishaneden çıktıktan sonra, kızın çiçekçi dükkanı açtığını rastgele öğrenir. tam dükkanın önündeki çamur birikintisine düşmüş bir gülü alırken, arkadan mahallenin cocukları onu çamura iter. doğrulur şaban, "ulan kaçmayın.. sizi bir daha burada görürsem.." der, bu sırada çiçekçi dükkanından kız, (gözleri açılmış şekilde) dışarı çıkar ve ona bir gül (para da olabilir şimdi hatırlamıyorum o kısmı) uzatır. şaban şaşırır, kız tanımasın diye konuşmak istemez (en acıklı kısım burası sanırım) kızın "lütfen alın.. alın.." ısrarlarına dayanamaz alır. ve kız şaban ın eline dokunduğunda, onun, kendisine parayı getiren o adam olduğunu anlar. "sen... sen... sen o sun.." şaban "eveeet." der